کمی دورتر؛ همین روزها
حاصل ها را سن زده؟ یا کم آبی بوده؟ محصولات به بار ننشسته؟ زیاد دنیال علت نگرد. به هر حال کیسه کیسه "طماطم"* به مردم می دهند به نیت جلب مشارکت عمومی. اینجا مصر است و تا چند روز آینده انتخابات پارلمانی.
همین حوالی؛ مدتی قبل
نمونه وطنی جلب مشارکت عمومی با ابزار سیب زمینی.
آنسوی آب ها، بلاد غربت
گرچه اعتراضات فرانسوی ها اغلب واکنشی ست به سیاست های نامطلوب دولت سارکوزی و تصمیمات اتحادیه اروپا، اما از یاد نبریم این نمایش قدرت مردمی ست که می گویند:" نان دولت(مالیات) را ما می دهیم پس باید به دل ما باشد." به بیان دیگر دوباره دارند به الیزه یادآوری می کنند که؛" یادت نره رئیس کیه؟!"
نه که خیال کنی همینجوری مردم به خیابان بریزند بی حساب و کتاب و یا با تله پاتی خبر شوند. انجمن ها، NGO ها، و از همه مهمتر اتحادیه های کارگری اصولا برای مطالبه گری ساخته شده اند. حالا با زبان خوش نشد با چوب و چماق.
البته من هم مثل شما فراموش نمی کنم که رئیس و روسا همیشه پرده نشین هستند و اصولا در کره خاکی مردمان هیچ کشوری در دموکراسی زندگی نمی کنند. اما اینکه مطالبه گری را بلد باشی به نظرم حتی تحسین برانگیز است. "حق گرفتنی ست". حقی که ما گاهی آن را دو دستی تقدیم کنیم.
بی شک از نشانه های دموکراسی و حکومت های مردمی وجود انتخابات و شرکت آحاد مردم ،از طبقات مختلف، در آن است. کشورهای جهان سوم بی مبالغه بیشتر سعی در تمرین دموکراسی دارند و تا تحقق حکومت مردمی راهی طولانی پیش رو دارند.
تمرینی که با خط خرچنگ- قورباغه و اشتباهات فراوان نوشته می شود.
این سطح مطالبه گری نشانه رنگین تر بودن خون اروپاییان نیست؛ که بالاتر بودن آگاهی به حقوق شهروندیست.
پ ن 1: در میان اتحادیه های نیم بند مملکت ما، جامعه پرستاران بیشترین همبستگی را دارند. اگر اراده کنند همه مریض ها روی زمین می مانند. به امتحانش نمی ارزد البته...
پ ن 2: اطلاع رسانی رسانه میلی چون موارد مشابه چنگی به دل نمی زد.
*گوجه فرنگی در زبان عربی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر